Paris blog

Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά άμα σε ενδιαφέρει η προσωρινή έκθεση Kandinsky στο Pompidou, τα πράγματα γίνονται λίγο πιο ... ενοχλητικά. Πολλά μουσεία, έχουν ξεχωριστό εισιτήριο για τις προσωρινές εκθέσεις τους, και ενδεχομένως να προσφέρουν και ένα ενιαίο με κάποια έκπτωση. Όχι όμως και το Pompidou, όπου υπάρχει μόνο ένα και ενιαίο εισιτήριο. Όταν λοιπόν βρίσκεσαι μπροστά στο γκισέ του ταμεία, αφού έχεις ήδη συμπληρώσει 4-5 ώρες μέσα στο μουσείο, και σε ενημερώνει ότι δεν έχει σημασία που διαθέτεις museum pass και που έχεις ήδη δει τις μόνιμες εκθέσεις, άμα θες να μπεις στην προσωρινή πρέπει να πληρώσεις ολόκληρο το ενιαίο εισιτήριο...όσο να 'ναι σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι από την μετωπική σύγκρουση με την φραγκοφονίαση. Και το υπεραιματωμένο κεφάλι δεν είναι καλή συνθήκη για να δεις Kandinsky. Την κάναμε λοιπόν, αρκετά εκνευρισμένοι από την κοροϊδία.

Για παράδειγμα, ενώ στην Παναγιά των Παρισίων η κάρτα σου επιτρέπει να επισκεφτείς τόσο τους πύργους όσο και την αρχαιολογική κρύπτη, στις Βερσαλλίες, περιλαμβάνεται μόνο το παλάτι (Le Château) και το Τριανόν (Trianon) αλλά όχι και η είσοδος στους κήπους. Εκ πρώτης όψεως αυτό δεν φαίνεται να αποτελεί πρόβλημα, καθώς μπορεί κανείς να επιλέξει είτε να επισκεφτεί μόνο τα 2 κτίρια, είτε να πληρώσει το εξτρά αντίτιμο για να επισκεφτεί και τον κήπο. Εμείς αποφασίσαμε το πρώτο. Βέβαια, ο Λουδοβίκος είχε καβαντζωμένη χρυσή άμαξα για να πηγαίνει πέρα δώθε. Εμείς που ήμασταν χωρίς ρόδες όμως, είπαμε να χρησιμοποιήσουμε το mini train που κάνει διαδρομές μέσα στην μεγάάάλη έκταση μεταξύ των κτιρίων. Το mini train κινείται μέσα στους κήπους. Εάν δεν πληρώσεις εισιτήριο για να μπεις στους κήπους ... δεν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις.

Ποιό είναι το συμπέρασμα; Εάν ξαναπήγαινα θα την ξαναέπαιρνα. Νομίζω ότι μας γλίτωσε πολύ χρόνο από τις ουρές στην έκδοση εισιτηρίων. Μόνο που αυτή την φορά την στερνή μου γνώση θα την έχω πρώτη. Διότι άμα είναι να βουτηχτείς στον βούρκο της παρανομίας, ας το κάνεις από την αρχή, να πιάνει και τόπο .

Και εξηγούμαι. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, ο τρόπος με τον ορίζονται οι μέρες ισχύος της κάρτας είναι με την χειρόγραφη σημείωση από τον αγοραστή της πρώτης ημερομηνίας που θα χρησιμοποιηθεί το πάσο, μαζί με το ονοματεπώνυμό του. Τώρα...ας γίνουμε λίγο εφευρετικοί... Σκαρφιζόμαστε ένα κόλπο το οποίο θα μας επιτρέψει να παρατείνουμε την διάρκεια της κάρτας. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. Ή χρησιμοποιούμε στυλό που σβήνει (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι και βρήκαμε και στο Παρίσι ), ή ακόμα καλύτερα απλό μολύβι, ή γράφουμε τους αριθμούς στην ημερομηνία έτσι ώστε να μπορούν να "τροποποιηθούν" ή ότι άλλο κατεβάσει το μυαλό μας τέλος πάντων . Δεν ανησυχούμε ιδιαίτερα για τον έλεγχο στις εισόδους των μουσείων. Εμάς στα μόνο σημεία όπου έγινε σοβαρός έλεγχος της κάρτας ήταν στο Pompidou, όπου σκανάρουν το bar code έτσι ώστε να μην μπορείς να μπεις δυο φορές, και στις Βερσαλλίες όπου σημειώσανε απάνω στην κάρτα την ημερομηνία επίσκεψης (γι' αυτό προσέξτε ποια μέρα θα πάτε εκεί). Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις δεν την πήραν καν από τα χέρια μας. Εγώ μάλιστα έκανα και ένα προσωπικό "πείραμα" με το να δείχνω επίτηδες την μπροστά πλευρά του πάσου, όπου δεν φαίνεται καμία πληροφορία για την εγκυρότητά του. Κανείς δεν μου ζήτησε περαιτέρω έλεγχο.

Με μια "ελληναριά" λοιπόν, μπορεί κανείς να την βγάλει καθαρή με μία κάρτα 2 ημερών, καθ' όλη την διάρκεια του ταξιδιού.