Paris blog

Τα φρικιά πάνε Παρίσι !

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

The τουρίστα's Guide to the Galaxy

The Guide says:

Δεν είναι ανάγκη να αγοράζει κανείς μπουκαλάκια νερού από περίπτερα, καντίνες ή διάφορα άλλα τουριστικά stands. Όλα τα παραπάνω "ευαγή ιδρύματα" τα πουλάνε σε απαράδεκτες τιμές. Κι όταν λέω ακριβά, δεν εννοώ "για Ελλάδα ακριβά", εννοώ "για Γαλλία ακριβά" (από 1 έως 1,70 ευρώ το βρήκαμε εμείς). Διότι εάν μπείτε απλά σε κάποιο από τα supermarket που θα βρείτε μπροστά σας στις βόλτες σας, θα μπορέσετε να αγοράσετε όσα νεράκια τραβάει η ψυχούλα σας, σε τιμές Ελλάδας (δλδ κάτω από .50 ευρώ το ένα). Ένα που λέγεται "Mont Blac" μη πάρετε μόνο γιατί στ' αλήθεια δεν πίνεται!
Το σοκ του κάτουρου! Κάθε γωνιά και ποταμάκι (μπλιάχ! ). Τα παριζιάνικα πεζοδρόμια (τα οποία σημειωτέων είναι φτιαγμένα από απλή άσφαλτο, ίδια με αυτή του δρόμου) ανά 5 μέτρα είναι "σημαδεμένα", όχι απαραίτητα από τετράποδο πλάσμα, γι' αυτό θα πρότεινα να προσέχετε λίγο που πατάτε.
Φοβού το tartare! (χωρίς πλάκα). Ό,τι έχετε ακούσει για το ψήσιμο των κρεάτων στην Γαλλία, είναι αλήθεια. Εάν δεν είστε έτοιμοι να ξεπεράσετε τα πολιτισμικά σας όρια, πρέπει να είστε πολύ συγκεκριμένοι σχετικά με το ψήσιμο του βοδινού σας, όταν το παραγγέλνετε (για το χοιρινό και τα πουλερικά μην ανησυχείτε, λόγω των πολλών βακτηρίων που έχουν τα κρέατα αυτά δεν σερβίρονται ποτέ undercooked). Κατ' αρχήν λοιπόν, αποφεύγουμε επιμελώς ό,τι στον κατάλογο έχει δίπλα την λέξη "tartare". Όλα τα υπόλοιπα ψητά της ώρας τα παραγγέλνουμε "très bien cuit" (ελπίζω πως το έγραψα καλά. Σημαίνει "πολύ καλά ψημένο") και ακόμη και τότε, είμαστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι να το αντικρίσουμε το ροζουλί χρωματάκι στην καρδιά του κομματιού. Αλλά και εάν δεν θέλετε να το διακυνδινεύσετε καθόλου, υπάρχουν πάντα υπέροχες σουπίτσες, πάπιες, ψητά κατσαρόλας και άλλα πολλά, οπότε δεν θα πεινάσετε .
Επειδή το κεφάλαιο "μουσεία" είναι από τα βασικά κάθε τουριστικού ταξιδιού, αφιερώστε λίγο χρόνο πριν αναχωρήσετε για να κάνετε μία αναζήτηση στις επίσημες ιστοσελίδες τους όπου θα βρείτε πληροφορίες για τυχόν εκπτώσεις που ισχύουν ανά ημέρα ή ανά κοινωνική ομάδα. Ενδεικτικά αναφέρω πως στα περισσότερα μουσεία ισχύουν εκπτωτικό εισιτήριο για τους νέους κάτω των 26 (δωρεάν για κάτω των 18), ελεύθερη είσοδος την 1η Κυριακή του μήνα (οπότε γίνεται και ο ανάλογος πανικός), μειωμένο εισιτήριο τις τελευταίες ώρες του ωραρίου καθώς και διάφορες συνεργασίες, όπως πχ μεταξύ του Orsay και της Όπερας Garnier, όπου μπορείς να μπεις στο δεύτερο με μειωμένο εισιτήριο εάν δείξεις απόκομμα εισιτηρίου από το πρώτο, και τούμπαλιν.
Φαΐ και budget είναι ένα πονεμένο ζήτημα στην συγκεκριμένη πόλη. Βέβαια, πρέπει να ξεκινάει κανείς από την βάση ότι κακό φαΐ δεν θα ακουμπήσει στο τραπέζι του (εκτός ίσως κι αν το ψάξει κανείς πολύ καλά ). Εάν μάλιστα αναλογιστεί κανείς ότι πλέον στην Αθήνα (που είναι αντίστοιχα πρωτεύουσα κράτους) δεν τρώει κανείς αξιοπρεπώς με κάτω από 18ε (με κρασί χύμα και χωρίς επιδόρπιο), τότε μάλλον το Παρίσι δεν φαντάζει και τόσο ακριβό . Απ' την άλλη όμως δεν γίνεται και κάθε μέρα να σκας 25-30ε (τόσο μας κόστισε εμάς το φαγητό, με κρασί ποτήρι από μπουκάλι και επιδόρπιο συνήθως) το άτομο για φαγητό. Οπότε για κάτι πιο φτηνό, σε εστιατόριο ή brasserie, υπάρχει το μενού prix fixe, το οποίο συνήθως είναι 1 ορεκτικό + 1 κυρίως πιάτο ή 1 κυρίως πιάτο + 1 επιδόρπιο στην πιο φτηνή του έκδοση, ή και τα 3 πιάτα στην πιο ακριβή. Και φυσικά υπάρχουν σίγουρα και μερικά εστιατόρια με φτηνές τιμές εξ αρχής, όπως πχ το Chartier.